Al het ergs op een rijtje

Hoi!
In een van mijn eerdere blogs sprak ik al over hoe erg ik het vond voor Egypte. En dat vind ik nog steeds. Maar wat me nu heel erg bezighoudt, zijn al die demonstraties in Libië en Syrië. En misschien zijn dat wel de meest erge demonstraties die er zijn geweest.
Ik kan er met mijn hoofd niet bij, hoe iemand zijn eigen volk kan uitmoorden. Dan ben je leider van een land en dan zeg je notabene op televisie: 'We gaan door tot de laatste man'. Wat dus eigenlijk zegt: 'We gaan door tot er geen Libië meer over is.'Of in ieder geval, tot alle mensen die een betere wereld, een beter land of een toekomst willen doodzijn. Dat raakte me diep, omdat ik niet weet waar ik het eigenlijk over heb. Ik zie de beelden wel op tv en ik hoor het wel op de radio, maar toch weet ik niet waar ik het over heb. Dat komt omdat wij ons niet kunnen voorstellen hoe het is als je letterlijk moet rennen voor je leven. Stel je voor: Een meisje of jongen van jouw leeftijd zit op dit moment met schotwonden in zijn armen te wachten tot er een redelijke arts komt, die hem of haar  kan helpen. Terwijl jij en ik hier achter de pc zitten, is er ergens op de wereld een persoon van jouw leeftijd die het 10 keer erger heeft dan wij.
En dat hoeft niet perse in Libië te zijn, of in Syrië.
Er zijn ook landen waar vrouwen eerst 10 kilometer moeten lopen voor 15 liter water en dan weer diezelfde 10 kilometer weer terug. Meestal zijn dat onveilige wegen waar ze overheen moeten.
In India worden elke dag meer dan 100 vrouwen 'verkocht', voor het geld waar wij hier een zak appels, een brood en melk ofzo voor zouden kopen. Die vrouwen gaan dan de prostitutie in. Het komt vaak voor dat ze niet eens in hun eigen land blijven, ze worden vaan naar het buitenland 'gesmokkeld'. Mensensmokkel.

Of wat dacht je dan van iets langer geleden gebeurd is, maar wat nu nog steeds in het nieuws is: na jaren zoeken is eindelijk Ratko Mladic opgepakt en gearresteed. Mladic was ongeveer 10 jaar geleden verantwoordelijk voor de dood van misschien wel miljoenen Moslimse mannen. Die werden dan gescheiden van hun vrouwen en kinderen, doodgeschoten en begraven in een massagraf. Ik vraag me dan af: Hoe kan iemand zo iets vreselijks doen? Hoe kun je mensen zo erg haten dat je ze vermoord?
Die mannen hadden ook een leven, zij waren ook mens. Met een baan, vrouw en kind en vrienden. En dan de nabestaanden. Die moesten leven met het besef dat, omdat ze Moslims waren, hun leven niet zeker waren. Dat is toch te gek voor woorden?

En ik zeg nu niet dat ik altijd het brave kind ben, of dat ik alleen maar goede dingen doe. Integendeel, iedereen doet slechte dingen.
Maar als we nou eens 1 keer niet lopen te zeuren over die übercoole G-Star Raw broek die we niet mogen..En eens stil staan bij de dingen die écht erg zijn, denk ik dat we de wereld met z'n allen al een stukje beter hebben gemaakt!